Welkom bij "Plastic People" ( click here for English version)


Background music:
compilatie van fragmenten uit 'Simply Socrates', door Socrates (Han Kruyswijk, Eric Gerritsen; © 2007 published by Cint MMedia, Buma/Stemra) en Plastic People's hit anno 1970: 'Dancing & Drinking'.

Die naam

"Plastic People" was een van de vele popgroepen uit Amsterdam e.o.
De band bestond onder die naam van 1967 tot en met 1974, van 1980 tot en met 1984, en opnieuw in 2008 e.v.
De naam "Plastic People" werd ontleend aan het werk van Frank Zappa's "Mothers of Invention", meer precies het openingsnummer op het album 'Absolutely Free' (1967).
Note: Er bestaan andere bands onder de naam Plastic People (London, Praag, Athene). Het is een aparte gewaarwording dat leden van die bands mogelijk nog niet geboren waren toen "Plastic People" al optrad en platen maakte....

Herkomst

De groep kwam gaandeweg voort uit andere bands, zoals The Blizzards (de 'oerband' opgericht in 1959), Peter van Wijk & The Blizzards (met Peter Engel), The Skelets, The Phantoms, Group X, The Strangers, The Crescents (met Peter Engel, toen Danny Angel), The Corvairs (met Peter Engel), Prop, AdJeeF The Poet (band van Ad Visser), Short '66 (met Paul Thé), Ltd. 66 (met Arnie Treffers, later Long Tall Ernie) allen uit Amsterdam. In feite bestond de groep dus langer, al met al zo'n 16 jaar (gerekend vanaf 1959; zie ook "The Blizzards" in Nederlandse Pop Encyclopedieën).

Ontwikkeling

"Plastic People" maakte de meest stormachtige en ingrijpende ontwikkelingen in de popmuziek mee of, beter gezegd, was daar deel van.
De band was aanvankelijk een van de vele zo geheten 'cover'bands met de nadruk op de eertijds zo populaire soulmusic volgens Otis Redding c.s., fameuze artiesten als Joe Cocker en toonaangevende groepen als Creedence Clearwater Revival, The Kinks en The Hollies.
Later profileerde de band zich ook met eigen muziek, die het best kan worden omschreven als stevige maar lyrische pop, leunend tegen klassiek en jazz. Niet zelden werd er geëxperimenteerd, hetzij muzikaal, hetzij door het gebruik van nieuwe/vernieuwende instrumenten zoals het Mellotron en early synthesizers.
Niet onvermeld mag blijven de rol van de toenmalige manager van "Plastic People", Jim Pos. Zijn onverzettelijk geloof in de band, zijn inventiviteit om "Plastic People" tijdig van goede apparatuur te voorzien, zijn creativiteit voor optredens van uiteenlopende aard en de contacten die hij veelvuldig legde, hebben zonder twijfel evenzeer bijgedragen tot het toen lopende en latere (platen)succes van de band.

Succes: Het Platentijdperk

"Plastic People" maakte vanaf 1969 in totaal 6 singles en een LP met Bert van Rheenen (Chiel Montagne) als producer en Jim Pos als manager.
De groep werd bekend in eigen land, Nederland, maar ook in België, Duitsland, Spanje, Italië en Portugal met haar eerste bescheiden hit 'The Proof' (1969) en kort nadien met haar tweede doorzettende alarmschijf en uiteindelijke hit 'Dancing & Drinking' (1970). In Finland werd een cover versie populair. 'Dancing & Drinking' werd ook in de VS uitgebracht maar deed daar helaas maar weinig.

Samenstelling

Andere leden van de band waren onder meer: Raymond Marsland (basgitaar, [lead]vocals]; op trieste wijze overleden in 1990) en René van der Valk (drums) waarvan tot nog toe geen beeldmateriaal kon worden teruggevonden.

Eigen werk

Alle eigen composities van "Plastic People" werden geschreven door Eric Gerritsen en Han Kruyswijk onder het pseudoniem Socrates.

Unicum in Nederland: de eerste videoclip

Producer Chiel Montagne maakte met en van "Plastic People" de eerste videoclip in Nederland, een filmpje van niet minder dan 10 minuten ter promotie van de eerste plaat van "Plastic People" met de song 'The Proof'. De clip werd herhaaldelijk op Nederlandse televisie uitgezonden in de toenmalige Robby Dale Show (Veronica) en andere popprogramma's.

Muziek en een baan

"Plastic People" kende ondanks de professionaliteit van haar muziek altijd een semi-professioneel bestaan. Alle bandleden hadden als basis een geregeld inkomen door een baan; ze leefden niet van de muziek (overigens gold dat voor veel bands in die tijd; immers, muziek was vaak droog brood eten en bovendien was menige popband gewoonlijk geen lang leven beschoren).
Omdat de laatste single van "Plastic People" - 'Do What You Want' - geen succes werd (ze werd een beetje ten onrechte nauwelijks op de popzenders gedraaid), kozen  de meeste bandleden in de zomer van 1974 definitief voor maatschappelijke loopbanen en hun gezinnen, mede op aandringen van hun partners. Kortom, "Plastic People" hield op te bestaan.

Comeback

In 1980 greep een reünie van "Plastic People" plaats. Die werd feestelijk gevierd bij multi sportvereniging AMVJ te Amsterdam.
Een jaar later werd "Plastic People" uitgenodigd om op een feest van AMVJ Hockey op te treden. Aldus geschiedde en wederom was het een succes.
Dientengevolge maakte "Plastic People" van 1982 - 1984 een beperkte comeback; in vrijwel originele bezetting - slechts gitarist Paul Thé werd vervangen door Nic van Gasteren. Voornamelijk voor het plezier werd opgetreden voor sportverenigingen zoals AMVJ in Amsterdam en bedrijven zoals Elsevier Science Publishers, ook onder de naam "Daddy's Come Back".

"Plastic People" en Fundraising èn Publiciteit voor Goede Doelen

Sinds 2007 steunt "Plastic People" het werk van de Marijke Foundation, te meer omdat Eric Gerritsen en Han Kruyswijk zitting hebben in het bestuur van die Stichting.
Op welke wijze dat gebeurt, is te lezen in de rubriek: "Plastic People & Marijke Foundation". Klik daarvoor op de gelijknamige rubriek linksboven.

"Peter zingt niet meer"

Zeer plotseling en onverwacht overleed Peter Engel op 30 december 2013, op 72 jarige leeftijd.
Diep geschokt waren en zijn we nog steeds.
De rouwkaart opent met 'Peter zingt niet meer'.
En met deze eenvoudige maar dramatische en betekenisvolle zin komt ook de "Plastic People" Story ten einde.
Peter was zonder enige twijfel het Boegbeeld van de band en zonder hem en zijn unieke, karakteristieke stem is "Plastic People" voltooid verleden tijd.

Welcome to "Plastic People"


Background music:
compilation of clips from 'Simply Socrates', by Socrates (Han Kruyswijk, Eric Gerritsen; © 2007 published by Cint MMedia, Buma/Stemra) and Plastic People's hitrecord in the year 1970: 'Dancing & Drinking'.

The Band and The Name
"Plastic People" was one of the many rockbands in Amsterdam and vicinity.
The band existed from 1967 until 1974, from 1980 until 1984, and again since 2007/8.
The name "Plastic People" was derived from the works of Frank Zappa's "Mothers of Invention", more precisely the opening song of the album 'Absolutely Free' (1967).

History
Over the years, the band descended from other groups such as The Blizzards (the primal band, founded in 1959), Peter van Wijk & The Blizzards (with Peter Engel), The Skelets, The Phantoms, Group X, The Strangers, The Crescents (with Peter Engel, at that time Danny Angel), The Corvairs (with Peter Engel), Prop, AdJeeF The Poet (band of Ad Visser who later become a TV presentor), Short '66 (with Paul Thé), Ltd. 66 (with Arnie Treffers, who later formed Long Tall Ernie & The Shakers), all from Amsterdam. So in fact, "Plastic People" existed longer, all together about 16 years since 1959.

Development
"Plastic People" was part of the most turbulent episode in the history of rock/pop music and musically involved.
At first, the band acted as one of the so many 'cover'bands with emphasize on soulmusic as per Otis Redding c.s., famous artists like Joe Cocker and leading groups like Creedence Clearwater Revival, The Kinks, The Hollies and more.
Later on the band created her own particular 'profile' with their original compositions. These songs, in different styles, are best described as lyrical rock, influenced by classical music and jazz. Not rarely they contained experiments, either musically or else by the use of - at that time - innovative instruments like the Mellotron (for the first time used by The Moody Blues) and early synthesizers.

Success: the era of records
Since 1969 "Plastic People" released six single records and one album, all of them on the RCA label, produced by Bert van Rheenen (known as Chiel Montagne, a famous Dutch radio and tv presenter) and under the management of Jim Pos - please choose 'Discografie Plastic People c.s.' in the left column to listen to short clips of all the records of "Plastic People".
The band gained popularity in The Netherlands but also in Belgium, Germany, Spain, Italy and Portugal with their first -modest- hitrecord 'The Proof' (1969) and shortly thereafter with their second hitrecord 'Dancing & Drinking' (1970). In Finland a coverversion of that song became popular. 'Dancing & Drinking' was also released in the United States but unfortunately with little success.

Members of the band

Other members of "Plastic People" were, amongst others: Raymond Marsland (bassguitar, [lead]vocals]; sadly deceased in 1990) and René van der Valk (drums) of which unfortunately no photomaterial could be traced as yet.

Own compositions
All songs of "Plastic People" were composed by Eric Gerritsen and Han Kruyswijk under their alias Socrates.

Unique for The Netherlands: the first videoclip
Producer Chiel Montagne produced with "Plastic People" the first videoclip in the pophistory of The Netherlands, a serious movie of not less than 10 minutes for the promotion of 'The Proof', the first single record of  "Plastic People". In those days, the clip has frequently been broadcasted on television.

Music and a job
In spite of the professional nature of the music of "Plastic People", the band remained semi-professional. Every member of the band enjoyed a regular income by having a job; they were not dependent on the revenues of performances and records (for the matter, this was the status of the majority of bands in The Netherlands at that time, as bands did not live long or else their success lasted only for a short time).
The sixth single record of "Plastic People" - 'Do What You Want' - lacked the success the band expected from it (for unknown reasons and in a sense inadvertently the record was not played by radio stations) and consequently the members of the band preferred to chose for careers in their jobs and for their families. In the summer of 1974 "Plastic People" broke up after 16 years.

Comeback
In 1980 "Plastic People" reunited, a festive reunion in the home of multi sports club AMVJ in Amsterdam.
A year later "Plastic People" was invited to perform for that club again and it became such a success that "Plastic People" decided to rock again. And so the band did from 1982 - 1984, just for fun and with all members of the past present, except for lead gitarist Paul Thé who was replaced by Nic van Gasteren. During those years "Plastic People" performed for several sportsclubs and companies like Elsevier Science Publishers in Amsterdam, sometimes under the name "Daddy's Come Back".

"Plastic People":  Fundraising and Publicity for Marijke Foundation and Orphan Diseases in general
Since 2007 "Plastic People" supports the aims and work of the Marijke Foundation. Even more as bandmembers Eric Gerritsen and Han Kruyswijk are also members of the Board of the Marijke Foundation.
Click on the item "Plastic People & Marijke Foundation" in the left upper corner to find out in what way.

"Peter does not sing anymore"
Unexpected and suddenly Peter Engel passed away, 72 years old. We all were deeply shocked.
The mourning announcement card opened with "Peter does not sing anymore".
And with this simple but dramatic, meaningful and revealing sentence the story of "Plastic People" ends as well.
Peter has undoubtedly been the Figurehead of the band and without him and his unique characteristic voice "Plastic People" is past perfect.